Ντράπηκα

Είχα να κυκλοφορήσω με αυτοκίνητο για μέρες

Έπρεπε να συνηθίσω την ύπαρξη του μετρό στη Θεσσαλονίκη και προκαταρκτικά άρχισα με τα λεωφορεία
Αυτοκίνητο στην πόλη Τέλος

Έτσι νόμιζα, μέχρι που με ένα σημείωμα της γυναίκας μου στην τσέπη, πήρα τ΄αμάξι και βουρ για το γνωστό market των "πτωχών"
Όλα καλά μέχρι που στην "Λαγκαδά" στο αντίθετο ρεύμα βρέθηκα δευτερόλεπτα μετά από ένα ατύχημα

Ήταν συγκλονιστικό!
Δυο νεαροί άνδρες ξαπλωμένοι στον δρόμο και μια μοτοσυκλέτα να φλέγεται

Δεξί φλας... δεξιά στον παράδρομο...στάθμευση
Ήξερα πως το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να ειδοποιήσω ασθενοφόρο και να σβήσω τη φωτιά
Υποθέτοντας πως ειδοποίησε κάποιος άλλος, έτρεξα με τον πυροσβεστήρα του αυτοκινήτου αλλά προτού περάσω (με ασφάλεια) απέναντι, είδα πως κάποιος με μεγαλύτερο (πυροσβεστήρα) άρχισε ήδη να τη σβήνει

Βρέθηκα σε μια νησίδα στο δρόμο, με ένα σημείωμα για ψώνια στη τσέπη μου, να βλέπω 2 παλικάρια τραυματισμένα ξαπλωμένα στην άσφαλτο

Δεν αντιστάθηκα
Έκανα μια μικρή λήψη video με το γέρικο κινητό μου

Ήρθαν στο νου μου εικόνες από αντίστοιχα ατυχήματα ή δυστυχήματα φίλων και γνωστών....
και πάντα στις εικόνες μέσα, υπήρχαν διάφοροι τύποι περίεργοι που χάζευαν ή έβγαζαν φωτογραφίες ή δημιουργούσαν μποτιλιάρισμα

Ντράπηκα!

Όχι απλά δεν ήμουν χρήσιμος εκεί, αλλά "τράβηξα βιντεάκι"
Ευχήθηκα μέσα μου να μην έχουν σοβαρό τραυματισμό κι εξαφανίστηκα από εκεί ταραγμένος

Κι αναρωτιόμουν!

Αν ήμουν δημοσιογράφος θα χαιρόμουν;
Θα είχα αποκλειστικό;


Αν συμμετείχα σε ενημερωτικό ειδησεογραφικό blog;
Αν ήμουν blogger που ήθελε δημοσιότητα;
Θα δημοσιοποιούσα το video στο internet;
Θα έστελνα το video στο troktiko στο press-gr ή κάπου αλλού;
άραγε θα το δημοσιοποιούσαν;

Πως θα ένιωθε η γυναίκα μου γι αυτό που έχασε τον αδερφό της έτσι;

Αμίλητος, άφησα τα ψώνια στη κουζίνα και κάθισα στο πληκτρολόγιο να το "μοιραστώ" με τον εαυτό μου.