ΑΙΔΩΣ...ΑΧΡΕΙΟΙ

Η δολοφονία ενός εφήβου στο κέντρο της Αθήνας, από ένοπλο εκφραστή της Αστυνομικής Εξουσίας, οδήγησαν την Ελληνική κοινωνία στα πρόθυρα της εξέγερσης.

Η δολοφονία του νεαρού Αλέξη ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της κοινωνικής ανοχής.

Αυτή τη φορά όμως, η χρήση του διαδικτύου και η τεχνολογία συσπείρωσαν άμεσα χιλιάδες ανθρώπους - κυρίως νέους που εκφράζοντας την αγανάκτηση τους, βγήκαν στους δρόμους.

Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες) ακολούθησαν τα κύματα της άμεσης νεανικής αντίδρασης.

Η αστυνομία κρύβονταν ντροπιασμένη κι η κυβέρνηση προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε.

Μια μανούλα αναρωτιόταν γιατί σκότωσαν το παιδί της
κι ένας δολοφόνος ΜΠΆΤΣΟΣ άρχισε να σκέφτεται τα δικά του τα παιδιά...

Κρίμα !

...για τον Αλέξη και τη μανούλα του αλλά και τα παιδάκια του φονιά.

Όλοι οι υπόλοιποι αγανακτισμένοι, θα ξεθυμώσουμε και θα το ξεχάσουμε.

Κι όσοι θα το θυμόμαστε, θα λέμε απλώς, τι κάναμε, πως αντιδράσαμε, πως περάσαμε . .

Νέοι, αγωνιστές, μαθητές, φοιτητές, μάνες, γονείς, Όλοι οι Έλληνες!

Τι έγινε;

Το παιδί σκοτώθηκε,
από ένα άδικο κράτος,
με μια ασύδοτη εξουσία,
σ΄ένα Δημοκρατικό και ΜΗ Πολίτευμα κι έγινε θύμα στο βωμό μιας κοινωνικής αντίδρασης που δεν έχει πλέον τρόπους έκφρασης.

Τι συνέβη μετά;

Θα τολμήσω δύο λαϊκές ρήσεις:

"Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται"

"Είδαν πως γαμιόμαστε, πλάκωσαν κι οι γύφτοι"
(στην εποχή μας, οι "γύφτοι" εκφράζουν νοοτροπία κι όχι καταγωγή)


Η λύση είναι ΛΑΪΚΉ ΕΤΥΜΗΓΟΡΊΑ


Θα ήθελα μια Ελλάδα που να στηρίζει την πνευματική, συναισθηματική, ηθική και νοητική ανάπτυξη των ανθρώπων που την αποτελούν, ασχέτως καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, εθνικότητος που να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και στον κόσμο με την Ανθρωπιά, τις ιδέες και τις πράξεις της.