Κανένας Χριστός δεν γεννήθηκε,
χιλιάδες πεθαίνουν καθημερινά.
Δεν είναι μέρες αγάπης,
είναι καταναλωτικός εξαναγκασμός,κερδοσκοπικής αρπαχτής.
Δεν αλλάζει ο Χρόνος,
όπως δεν αλλάζει η ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Φέτος δεν στολίσαμε δένδρο,
δεν ψωνίσαμε τίποτα ιδιαίτερο,
δεν κανονίσαμε να βγούμε,
δεν έχουμε επισκέψεις,
δεν βλέπουμε τηλεόραση,
δεν παίζουμε χαρτιά.
Δεν ξεχνάμε τον φόνο του Αλέξη,
δεν ξεχνάμε τη σφαγή στην Γάζα
δεν ξεχνάμε όσα συνέβησαν πιο πριν!
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 31
Τρίτη, Δεκεμβρίου 23
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 19
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 11
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 8
ΑΙΔΩΣ...ΑΧΡΕΙΟΙ
Η δολοφονία ενός εφήβου στο κέντρο της Αθήνας, από ένοπλο εκφραστή της Αστυνομικής Εξουσίας, οδήγησαν την Ελληνική κοινωνία στα πρόθυρα της εξέγερσης.
Η δολοφονία του νεαρού Αλέξη ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της κοινωνικής ανοχής.
Αυτή τη φορά όμως, η χρήση του διαδικτύου και η τεχνολογία συσπείρωσαν άμεσα χιλιάδες ανθρώπους - κυρίως νέους που εκφράζοντας την αγανάκτηση τους, βγήκαν στους δρόμους.
Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες) ακολούθησαν τα κύματα της άμεσης νεανικής αντίδρασης.
Η αστυνομία κρύβονταν ντροπιασμένη κι η κυβέρνηση προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε.
Μια μανούλα αναρωτιόταν γιατί σκότωσαν το παιδί της
κι ένας δολοφόνος ΜΠΆΤΣΟΣ άρχισε να σκέφτεται τα δικά του τα παιδιά...
Κρίμα !
...για τον Αλέξη και τη μανούλα του αλλά και τα παιδάκια του φονιά.
Όλοι οι υπόλοιποι αγανακτισμένοι, θα ξεθυμώσουμε και θα το ξεχάσουμε.
Κι όσοι θα το θυμόμαστε, θα λέμε απλώς, τι κάναμε, πως αντιδράσαμε, πως περάσαμε . .
Νέοι, αγωνιστές, μαθητές, φοιτητές, μάνες, γονείς, Όλοι οι Έλληνες!
Τι έγινε;
Το παιδί σκοτώθηκε,
από ένα άδικο κράτος,
με μια ασύδοτη εξουσία,
σ΄ένα Δημοκρατικό και ΜΗ Πολίτευμα κι έγινε θύμα στο βωμό μιας κοινωνικής αντίδρασης που δεν έχει πλέον τρόπους έκφρασης.
Τι συνέβη μετά;
Θα τολμήσω δύο λαϊκές ρήσεις:
"Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται"
"Είδαν πως γαμιόμαστε, πλάκωσαν κι οι γύφτοι"
(στην εποχή μας, οι "γύφτοι" εκφράζουν νοοτροπία κι όχι καταγωγή)
Η λύση είναι ΛΑΪΚΉ ΕΤΥΜΗΓΟΡΊΑ
Θα ήθελα μια Ελλάδα που να στηρίζει την πνευματική, συναισθηματική, ηθική και νοητική ανάπτυξη των ανθρώπων που την αποτελούν, ασχέτως καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, εθνικότητος που να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και στον κόσμο με την Ανθρωπιά, τις ιδέες και τις πράξεις της.
Η δολοφονία του νεαρού Αλέξη ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της κοινωνικής ανοχής.
Αυτή τη φορά όμως, η χρήση του διαδικτύου και η τεχνολογία συσπείρωσαν άμεσα χιλιάδες ανθρώπους - κυρίως νέους που εκφράζοντας την αγανάκτηση τους, βγήκαν στους δρόμους.
Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες) ακολούθησαν τα κύματα της άμεσης νεανικής αντίδρασης.
Η αστυνομία κρύβονταν ντροπιασμένη κι η κυβέρνηση προσπαθούσε να καταλάβει τι έγινε.
Μια μανούλα αναρωτιόταν γιατί σκότωσαν το παιδί της
κι ένας δολοφόνος ΜΠΆΤΣΟΣ άρχισε να σκέφτεται τα δικά του τα παιδιά...
Κρίμα !
...για τον Αλέξη και τη μανούλα του αλλά και τα παιδάκια του φονιά.
Όλοι οι υπόλοιποι αγανακτισμένοι, θα ξεθυμώσουμε και θα το ξεχάσουμε.
Κι όσοι θα το θυμόμαστε, θα λέμε απλώς, τι κάναμε, πως αντιδράσαμε, πως περάσαμε . .
Νέοι, αγωνιστές, μαθητές, φοιτητές, μάνες, γονείς, Όλοι οι Έλληνες!
Τι έγινε;
Το παιδί σκοτώθηκε,
από ένα άδικο κράτος,
με μια ασύδοτη εξουσία,
σ΄ένα Δημοκρατικό και ΜΗ Πολίτευμα κι έγινε θύμα στο βωμό μιας κοινωνικής αντίδρασης που δεν έχει πλέον τρόπους έκφρασης.
Τι συνέβη μετά;
Θα τολμήσω δύο λαϊκές ρήσεις:
"Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται"
"Είδαν πως γαμιόμαστε, πλάκωσαν κι οι γύφτοι"
(στην εποχή μας, οι "γύφτοι" εκφράζουν νοοτροπία κι όχι καταγωγή)
Η λύση είναι ΛΑΪΚΉ ΕΤΥΜΗΓΟΡΊΑ
Θα ήθελα μια Ελλάδα που να στηρίζει την πνευματική, συναισθηματική, ηθική και νοητική ανάπτυξη των ανθρώπων που την αποτελούν, ασχέτως καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, εθνικότητος που να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και στον κόσμο με την Ανθρωπιά, τις ιδέες και τις πράξεις της.
Κυριακή, Δεκεμβρίου 7
Νομίζω πως ξέφυγα !
Είχα σχεδόν νικηθεί!
Ένιωθα το βάρος μιάς απελπισίας που ... ήταν δική μου τελικά
Δεν νίκησα βέβαια κι ούτε είμαι σίγουρος πως ξέφυγα
Ακόμη με κουβαλάει ένα βάρος . . .
Απελευθερώθηκα όμως, από την ιδέα της νίκης, της επιτυχίας .... της ζωής.
Ναι! Θα ζήσω.
Απλώς,
δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.
Ένιωθα το βάρος μιάς απελπισίας που ... ήταν δική μου τελικά
Δεν νίκησα βέβαια κι ούτε είμαι σίγουρος πως ξέφυγα
Ακόμη με κουβαλάει ένα βάρος . . .
Απελευθερώθηκα όμως, από την ιδέα της νίκης, της επιτυχίας .... της ζωής.
Ναι! Θα ζήσω.
Απλώς,
δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.
Τρίτη, Δεκεμβρίου 2
Η επικοινωνία ενός Ναι-Απολίτη (στου)
Όταν η γυναίκα μου ήταν να γεννήσει 16/11/2003
είχα εισιτήριο για τον "αγώνα".
Ήταν η πρώτη Κυριακή που η γυναίκα μου ξύπνησε πριν από εμένα.
- που πας;
- πάω στο γήπεδο
- Δεν θα πας στο γήπεδο
- Γιατί;
- Γιατί ήρθε η ώρα να πάμε στη κλινική . . .ΓΕΝΝΑΩ !
(λοιπόν, αυτή είναι επικοινωνία σύμφωνα με φίλο "ΝαιΑπολίτη")
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μόλις "ξεκαθαρίσω" ΚΑΙ με το ΤΕΒΕ, θα εγκαταλείψω την Ναι-Απολη.
Δεν είναι δυνατόν να επικοινωνήσω με κανέναν σ΄ αυτή την άθλια περιοχή της Θεσσαλονίκης.
"Δεν είναι στραβός ο γιαλός, ούτε στραβά αρμενίζω"
Δεν υπαρχει γιαλός και κανείς δεν αρμενίζει
είχα εισιτήριο για τον "αγώνα".
Ήταν η πρώτη Κυριακή που η γυναίκα μου ξύπνησε πριν από εμένα.
- που πας;
- πάω στο γήπεδο
- Δεν θα πας στο γήπεδο
- Γιατί;
- Γιατί ήρθε η ώρα να πάμε στη κλινική . . .ΓΕΝΝΑΩ !
(λοιπόν, αυτή είναι επικοινωνία σύμφωνα με φίλο "ΝαιΑπολίτη")
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μόλις "ξεκαθαρίσω" ΚΑΙ με το ΤΕΒΕ, θα εγκαταλείψω την Ναι-Απολη.
Δεν είναι δυνατόν να επικοινωνήσω με κανέναν σ΄ αυτή την άθλια περιοχή της Θεσσαλονίκης.
"Δεν είναι στραβός ο γιαλός, ούτε στραβά αρμενίζω"
Δεν υπαρχει γιαλός και κανείς δεν αρμενίζει
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)